Wydawca treści Wydawca treści

Lasy regionu

12.02.2014 | Michał Olech (aktualizacja 22.05.2024r.)

fot. Andrzej Nowacki

Kolory jesieni (fot. Łukasz Wojciechowski)

(fot. Henryk Janowski)

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe zarządza gruntami leśnymi (zalesionymi i niezalesionymi ) w imieniu Skarbu Państwa na obszarze ponad 71 344 km².Grunty leśne zalesione (czyli głównie drzewostany) stanowią 69 796 km² natomiast obszar przyszłych upraw (grunty leśne niezalesione) zajmuje powierzchnię 1 548 km². Zasięg terytorialny Polski wynosi 322 575 km². Lasy Państwowe gospodarują więc drzewostanami pokrywającymi blisko 22 % całego kraju.

W celu usprawnienia systemu zarządzania tereny nadzorowane przez Lasy Państwowe podzielono na siedemnaście regionów, do administrowania którymi powołano regionalne dyrekcje Lasów Państwowych (w skrócie rdLP). Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Zielonej Górze obejmuje swym zasięgiem grunty położone przede wszystkim na terenie województwa lubuskiego i tylko w niewielkim stopniu (ok. 5%) na terenie ościennych województw – wielkopolskiego (4,91%) i dolnośląskiego (0,20%). Powierzchnia RDLP w Zielonej Górze, wynosi 4 533 km² (stan na koniec 2022 r.), z tego 4 394 km² to powierzchnia leśna. Tylko 140 km² stanowi powierzchnię nieleśną, tj. grunty rolne, wody, nieużytki, tereny osiedlowe i komunikacyjne.

Poniżej prezentowane są dane powierzchniowe dotyczące lasów wszystkich form własności w zasięgu terytorialnym RDLP w Zielonej Górze:

łączna powierzchnia lasów - 4 401 km²,
lasy publiczne czyli zarządzane przez Lasy Państwowe, KOWR, gminy itp. - 4 290 km²,
lasy prywatne – 110 km².

Zasięg terytorialny wynoszący 8,8 tys. km² powoduje znaczne zróżnicowanie przestrzenne i przyrodnicze kompleksów leśnych. Lesistość RDLP w Zielonej Górze wynosi blisko 50%. Lesistość w regionie waha się od 29% w Nadleśnictwie Szprotawa, aż do 72% w Nadleśnictwie Bytnica.

Według danych na rok 2023 r. przeciętny zapas drewna na 1 ha wynosi 266 m3, a przeciętny wiek lasów w RDLP w Zielonej Górze osiągnął 58 lat.

Największe zwarte obszary leśne występują w południowo-zachodniej części RDLP - są to Bory Dolnośląskie oraz w północno-zachodniej części – Puszcza Rzepińska.

Wg. regionalizacji przyrodniczo - leśnej Polski lasy RDLP w Zielonej Górze swoim zasięgiem obejmują obszar dwóch krain: Wielkopolsko - Pomorskiej (III) i Śląskiej (V). Zróżnicowanie geograficzne, klimatyczne i glebowe powoduje, iż w zasięgu RDLP w Zielonej Górze występują wszystkie typy siedliskowe lasu charakterystyczne dla terenów nizinnych.

Ryc. Zasięgi nadleśnictw RDLP w Zielonej Górze na tle numerycznego modelu pokrycia terenu.

Lesistość RDLP w Zielonej Górze wynosi blisko 50%. Jest to region o najwyższej lesistości w Polsce.

W strukturze lasów RDLP dominują gatunki iglaste, które stanowią 79,5% powierzchni wszystkich drzewostanów. Gatunki liściaste zajmują natomiast 20,5% powierzchni. Do głównych gatunków lasotwórczych należą: sosna – 78 %, dąb – 5 %, buk – 2%, świerk – 1,5%, jesion, klon - razem 0,5%, brzoza i grab – 6 %, olsza – 4 %, osika, topola, lipa, wierzba robinia – razem 3 %. W lasach sporadycznie spotkać można także szereg innych gatunków drzew i krzewów stanowiących cenne biocenotycznie domieszki.

Na terenie RDLP w Zielonej Górze 32% powierzchni lasów zostało zaliczonych do przynajmniej jednej z kategorii lasów ochronnych.

Teren działania RDLP w Zielonej Górze należy do obszarów kraju o nieznacznym stopniu uprzemysłowienia. Znajduje się tu niewiele zakładów przemysłowych, których oddziaływanie na środowisko mogłoby prowadzić do osłabienia kondycji drzewostanów.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Łowiectwo

12.05.2022 | Łukasz Wojciechowski

Jelenie, fot. Łukasz Wojciechowski

Łowiectwo, fot. Grzegorz Sawko

bytnica_gwara_01.jpg

W lasach żyje około 60% z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Cywilizacja sprawiła, że odwieczna równowaga i reguły obowiązujące w leśnych ekosystemach zostały zachwiane, co bezpośrednio wpływa również na zamieszkujące tam zwierzęta. Między innymi z tego powodu utrzymywanie ich odpowiedniej liczebności, sposoby opieki nad nimi, a także zapobieganie wyrządzanym przez nie szkodom stanowią niezbędną część zrównoważonej gospodarki zasobami leśnymi. Uregulowaną polskim i unijnym prawem realizacją tych zadań zajmuje się łowiectwo.

Łowiectwo jest zespołem przemyślanych, zaplanowanych i skoordynowanych działań, które mają na celu racjonalne gospodarowanie populacjami zwierzyny łownej, z uwzględnieniem zasad ochrony przyrody, potrzeb gospodarki leśnej i rolnej a także uwarunkowań ekonomicznych. Jego istotą jest gospodarowanie populacjami gatunków zwierząt łownych, oraz działalność na rzecz zachowania różnorodności biologicznej. Listę gatunków uznanych w Polsce za łowne precyzuje rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 marca 2005 roku. Dodatkowo Minister ustalił także okresy polowań na poszczególne gatunki, w celu ich ochrony głównie w czasie rozrodu.

Konieczność prowadzenia gospodarki łowieckiej wynika zarówno z obowiązującego w Polsce prawa, jak również powszechnego przekonania wśród ludzi zajmujących się problematyką łowiecką.

Łowiectwo to nie tylko pozyskiwanie, hodowla i ochrona zwierząt, ale również głęboko zakorzenione w rodzimej obyczajowości kultura i tradycja. Ich przejawami są etyka łowiecka, język, motywy artystyczne oraz specyficzne zwyczaje i ceremoniały. Do tych ostatnich należą m.in. sygnały łowieckie, szczególna kultywowana do dziś forma komunikowania się myśliwych. Jest ono nierozerwalnie związane z dziejami ludzkości, a swoją historią sięga aż po epokę człowieka pierwotnego.

Określenia stosowane w gwarze łowieckiej na przykładzie jelenia byka.

Podstawy prawne prowadzenia gospodarki łowieckiej osadzone są w Ustawie „Prawo Łowieckie".

Ustawa stawia przed łowiectwem następujące zadania:

1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych;

2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny;

3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;

4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.

Gospodarka łowiecka

Gospodarka łowiecka w Polsce prowadzona jest dzierżawców bądź zarządców obwodów łowieckich. Przykładowym, powszechnie znanym dzierżawcą obwodu jest koło łowieckie. Niektóre tereny, są jednak wyłączone z dzierżawy na podstawie art. 28 Ustawy Prawo Łowieckie, decyzją Ministra właściwego do spraw środowiska. Zarządcami obwodów łowieckich mogą być np jednostki Lasów Państwowych, Agencje Nieruchomości Rolnych, instytucje badawcze. Nadleśnictwo Bytnica jest właśnie w takiej wyjątkowej sytuacji, ponieważ zarządza dwoma obwodami łowieckimi, znajdującymi się w zasięgu terytorialnym jednostki, utworzono tu ośrodek hodowli zwierzyny, w którym gospodarkę łowiecką prowadzi Nadleśnictwo.

Bytnickie lasy, zlokalizowane są w znacznej części na obszarze charakteryzującej się największą lesistością

w Polsce (78%) gminy Bytnica. Tak duża ilość lasów, poprzecinanych mozaikami pól, łąk, zbiorników wodnych oraz rzek, stwarza bardzo dobre warunki dla bytowania licznych populacji zwierząt. Co z kolei przekłada się na bardzo dobre warunki do uprawiania łowiectwa, jego promowania oraz ciągłego doskonalenia metod gospodarowania zwierzyną.

Tereny łowieckie nadleśnictwa, charakteryzują się zróżnicowaną rzeźbą terenu, obecnością licznych jezior polodowcowych oraz bogatą szatą roślinną. Czynniki te sprzyjają bytowaniu licznych gatunków zwierząt w tym łownych a także tych chronionych. Do gatunków licznie występujących na terenie OHZ-u należą: dziki, sarny, jelenie, dzikie gęsi, kaczki, lisy, borsuki, jenoty, norki amerykańskie.

Szczególną cechą tego terenu jest liczna populacja jelenia. Od co najmniej 200 lat na łąkach i nieużytkach zwanych „Łąkami Dobrosułowskimi" odbywa się jedno z najpiękniejszych i największych rykowisk w Europie.

Rykowisko na łąkach Dobrosułowskich jest wg wielu jednym z najpiękniejszych w tej części Europy. fot. G.Sawko

Jednym z najważniejszych zadań gospodarki łowieckiej jest zarządzanie populacjami zwierząt. Bardzo ważne jest utrzymanie populacji stabilnych o odpowiedniej liczebności i dobrej jakości osobniczej. W świetle zasad ochrony różnorodności biologicznej i teorii trwałego rozwoju za optymalną liczebność uważa się taką przy której panuje równowaga w ekosystemach polegająca na dynamicznym i trwałym oddziaływaniu na siebie wszystkich tworzących go organizmów.

Łowiectwo w ochronie lasu, oraz upraw rolnych przed szkodami od zwierzyny

Bytujące na terenach leśnych zwierzęta – pomimo iż są nieodzownym elementem tychże ekosystemów, potrafią wyrządzić często dotkliwe szkody zarówno w gospodarce leśnej jak i rolnej. Szkody w leśnictwie polegają głównie na niszczeniu upraw poprzez zgryzanie pączków drzew, wycieranie poroża zwane czemchaniem, czy zgryzanie kory – spałowanie. Młode drzewka pozbawione pąka szczytowego, nie mogą przyrastać na wysokość, lub ulegają znacznym deformacją. Kora zaś stanowi jedyną barierę drzewa przed oddziaływaniem szkodliwych czynników – takich jak chociażby grzyby pasożytnicze, pozbawione jej drzewka w najlepszym przypadku ulegają deformacji pnia, a często całkowicie zamierają.

Dużą sztuką jest pogodzenie gospodarki leśnej i łowieckiej. Zwierzyna potrzebuje przecież pożywienia. Od lat

w Bytnicy poszukuje się złotego środka, który pozwoliłbym te dwie rzeczy pogodzić. Takim panaceum wydaje się być stosowana powszechnie w Nadleśnictwie Bytnica Metoda Sobańskiego ( odnośnik do opisu metody ). Gatunki liściaste wprowadzane siewem w ramach tej metody, stanowią bogatą bazę żerową dla zwierzyny.

Szkody powodowane przez zwierzynę w uprawach rolnych są równie istotnym problemem. Tak jak ważna jest ochrona pracy leśników tak samo sprawa dotyczy rolników. Podstawowym działaniem jakie wykonuje się w celu ochrony upraw rolnych są szerokorozumiane starania mające na celu zatrzymanie zwierzyny w lesie.

W tym celu, na terenach leśnych powstają poletka łowieckie, pasy zaporowe, oraz buchtowiska, systematycznie zaopatrywane w pokarm atrakcyjny dla zwierząt. Często jednak zachodzi konieczność mechanicznego zabezpieczenia upraw poprzez grodzenie ich siatką lub tzw. pastuchem.

W okresie zimowym – który jest szczególnie trudny dla leśnych mieszkańców, leśnicy, myśliwi wykładają karmę w paśnikach oraz sól w lizawkach pozwalającą uzupełniać niezbędne zwierzętom mikroelementy w tym bardzo trudnym dla nich czasie.

Oferta łowiecka nadleśnictwa

Zapraszamy na stronę internetową Biura Polowań Nadleśnictwa Bytnica: www.ohzbytnica.pl

Nadleśnictwo prowadzi sprzedaż bezpośrednią tusz. Cennik dostępny TUTAJ.

Zobacz »